Hé lefgozer, of lefgozerin,

Laten we het eens hebben over lef. Het is maar een woord van slechts drie letters, maar het heeft een grote betekenis. Het is soms even besluiten de stoute schoenen aan te doen en deze met trots te dragen. Het is af en toe Pietje Bell zijn in een mainstream wereld. Of in mijn geval even mijn innerlijke eigenwijze Amsterdammertje in mij loslaten. Het lijkt niet veel hé lef, maar toch is het voor mij onmisbaar.  

We nemen even een trip down memory lane naar hoe Hollands Kroon ontstaan is. En ondanks dat dit niet een les geschiedenis is, is het wel een verhaal wat ik heel leuk vind om te vertellen.  

De ideologie van Hollands Kroon is opgericht en gebouwd op kernwaarden. Oorspronkelijk waren dit er vijf bestaande uit vertrouwen, lef, contact, bevlogenheid en respect. Maar door de komst van innovatie is dit veranderd in zes kernwaarden. Op zich wel ironisch hoe innovatie de kernwaarden geïnnoveerd heeft van vijf naar zes, maar goed dat even ter zijde. Die kernwaarden zijn niet zomaar iets. Ze zijn fundamenteel voor de opbouw van het HK-dna. Sorry wat, het HK-dna? Ja, het HK-dna. Dit is het dna dat door het bloed van elke échte Hollands Kroner heen stroomt. Elke medisch professional zal ongetwijfeld kunnen weerleggen dat het dna van collega’s die bij Hollands Kroon werken er anders uit zou zien dan een normale wenteltrapachtige structuur van het reguliere dna, maar toch is het echt wat anders. Het HK-dna zegt namelijk iets over hoe jij als persoon in het leven staat. Nou dat doet het gewone dna niet hè.  

Het heet ook niet voor niets HK-dna, want dit dna heb je of dat heb je niet. Je houdt van de ideologie van Hollands Kroon of je vindt het he-le-maal niks, zo leert in ieder geval mijn ervaring. Die kernwaarden passen daarom ook bij je of echt niet. Vertrouwen is daarin het allerbelangrijkst, maar stiekem -en nu doe ik even de stoute schoenen aan- is lef wel mijn favoriete kernwaarde en ik zal je uitleggen waarom. Lef is namelijk de enige die je nét iets meer kunt leren dan de ander. Tuurlijk, de één heeft al iets meer lef in zich dan de ander omdat ze misschien al iets meer met zijn jongere broertje “durf” te maken hebben gehad. Maar lef en durf hebben allebei te maken met een slogan die inmiddels ontzettend goed bij mij is gaan passen en dat is gewoon doen.  

Gewoon doen. Niet in de zin van normaal doen, want dat zou Pietje Bell niks vinden. Nee, in de zin van doe het nou maar gewoon. Ik wist tot ik de ideologie van Hollands Kroon leerde kennen niet dat dit zo in mij zat. Ik kende die kreet natuurlijk wel, maar had nooit de link gelegd tussen ik die graag uit mijn comfort zone treed en gewoon doen. Ja, dat klinkt een beetje gek dat je graag uit je comfort zone treedt, maar toch is het bij mij wel echt zo. Je weet namelijk pas wat daar is als je het gewoon probeert. Ik zeg ook wel eens ik zie wel waar het schip strandt, als het überhaupt strandt. Tuurlijk, de andere kernwaarden zijn even goed onmisbaar, maar bij lef heb je altijd een klein duwtje in de rug. Namelijk tegen jezelf zeggen dat je het gewoon moet doen. Want verandering is net alsof je aan de rand van het zwembad staat en niet van de duikplank af durft te springen. Doe nou maar gewoon, je kunt heus wel zwemmen. En als je dat toch niet kunt, is er vast iemand die je wil helpen. Maar daar is lef voor nodig.  

Tot snel,

Claudine