Door de bomen het Robbenoord bos niet meer zien

Pak ‘m beet een half jaar geleden liep ik het Kroondomein in op een woensdagochtend. Ik had werkelijk geen idee wat er allemaal te gebeuren stond en als je mij een beetje kent, weet je dat onvoorbereid ergens naar binnen lopen nou niet echt bepaald mijn stijl is. Inmiddels kijk ik een paar maanden later terug op een half jaar met mooie lessen en veel gebeurtenissen, waarin miepje voorbereid goed haar draai heeft weten te vinden tussen alle Hollands Kroonse bijzonderheden.

Wat er allemaal op de eerste dag op je afkomt, is best veel. Tel daar eens bij op dat het bij Hollands Kroon allemaal net even anders gaat en je hebt de perfecte optelsom van iemand die echt even moet zoeken. In het begin zelfs letterlijk. Het traineeship was nog geen twee weken begonnen en wij hadden de cursus “Werken bij de gemeente Hollands Kroon” in de agenda staan. Ik weet nog dat ik dacht “ah, werken bij deze gemeente vereist dus een hele training.” Nu had ik al door dat het hier echt allemaal even anders gaat, maar toen ik nog een training nodig had om de Hollands Kroons-ismen onder de knie te krijgen besefte ik me dat Hollands Kroon wel erg uniek is in haar werkwijze.

Die gedachte had ik inmiddels helemaal tot me genomen toen ik naar de locatie van de training keek: het Robbenoordbos. Mijn kantoorhakken waren weer de kast in verdwenen en de kaplaarzen waren naar buiten getoverd toen ik maar eens ging opzoeken waar het Robbenoordbos dan precies lag. Ik ben nou eenmaal een Amsterdams stadsmens die niet uit de regio kwam, dus ook het Robbenoordbos was vrij nieuw voor me. Ik vroeg me nog af waar in het bos wij elkaar zouden treffen en ging er maar vanuit dat het wel goed zou komen en dit hier normaal was. Little did I know dat ik de coördinaten van het bos maar weer uit mijn geheugen kon wissen: het Robbenoordbos was de naam van een vergaderruimte. De kantoorhakken konden weer de kast uit en ik begaf me naar de training hoe ik werk in deze bijzondere organisatie. Weet je nog toen ik zei dat het allemaal even anders ging? Juist ja, ik heb een lijstje van dit soort voorbeelden.

Inmiddels heb ik dat werken in deze unieke en als we heel eerlijk zijn, soms een beetje eigenaardige gemeente mij goed eigen weten te maken. De kaplaarzen wonen nog steeds in de kast en traditioneel werken is bij de kaplaarzen in de kast gaan wonen. Die komt er ook niet meer uit, want traditioneel werken is niet echt hoe het bij Hollands Kroon eraan toe gaat. In mijn eigen projecten heb ik ontzettend veel ruimte gekregen om mij te ontwikkelen en te ontdekken waar mijn kwaliteiten liggen. Ik kwam er al snel achter dat ik het politieke veld erg interessant vind en heb op meerdere momenten de kans gekregen om mij daar verder in te ontwikkelen. Gelukkig houd ik er wel van om in het diepe gegooid te worden, want tja ik had aangegeven het politieke veld leuk te vinden. Daar werd natuurlijk wat mee gedaan. Gesteund met ontzettend veel vertrouwen van mijn collega’s sta je vervolgens als trainee met nog geen 5 maanden gemeentelijke ervaring voor de gemeenteraad om een presentatie te geven tijdens een beeldvormende bijeenkomst. Gelukkig ging het erg goed en dat gaf weer nieuwe motivatie om mij hier verder in te ontwikkelen.

Maar jezelf ontwikkelen op werkgebied is niet het enige waar het traineeship nu al een half jaar om draait. Persoonlijke ontwikkeling is ook een aspect wat erg op de voorgrond staat tijdens het traineeship en ergens in november merkte ik dat ik er wat bij wilde doen waar mijn passie ligt. Ik had gezien dat er bij ons afstudeerprojecten lopen waar studenten met veel potentie van de Hogeschool van Amsterdam mee afstuderen. Nadat ik had bedacht hoe ik het gesprek aan zou gaan, stapte ik op één van de begeleiders af: die studenten begeleiden, dat was wel wat voor mij. Inmiddels begeleid ik samen met een ontzettend enthousiaste collega de studenten nu al bijna 4 maanden en dat levert me dagelijks onwijs veel plezier op.

Toen ik een half jaar geleden begon aan het traineeship, had ik mij mentaal een beetje voorbereid op een wervelwind van ontwikkeling die langs je heen raast. En eigenlijk klopt dat ook wel. Het traineeship is gevuld met veel ontwikkelingen, waarvan je er zelf veel aan kan dragen. Het lijkt soms een beetje alsof je in het diepe wordt gegooid, maar rechtsom of linksom komt het altijd goed. Al moet ik wel toegeven dat ik blij ben dat ik er op tijd achter was gekomen dat het Robbenoordbos ook een vergaderlocatie is. Het was toch een beetje gênant geweest als ik met mijn kaplaarzen in het bos had gestaan.

Tot snel,

Claudine

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Maak een website of blog op WordPress.com

Omhoog ↑

%d bloggers liken dit: