Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan

Wellicht komt deze uitspraak je bekend voor? Het is één van de beroemde uitspraken van Pipi langkous. Behalve rossig haar, een ijzersterk karakter en een paard hebben we wel meer gemeen. Namelijk; als je het mij vraagt, is deze zin de perfecte opsomming van mijn afgelopen 1,5 jaar traineeship bij gemeente Hollands Kroon. Het was een aaneenschakeling van eerste keren, van vallen en opstaan en van fietsen zonder zijwieltjes. Maar we hebben het toch geflikt! Voor alles is een eerste keer; je eerste stapjes, je eerste kus; in het begin is het spannend, maar als je het eenmaal hebt gedaan wordt het alleen maar beter en mag je trots zijn op jezelf.

Aardappels planten voor dummies

Neem nu bijvoorbeeld mijn afgelopen half jaar. Mijn opdracht was om een koersdocument op de agrarische sector vorm te geven. Dit is een soort beleidsdocument waar de visie op de agrarische sector in beschreven staat voor de komende jaren. Als je mij 1,5 jaar geleden had verteld dat dit nu mijn opdracht zou zijn, dan had ik je voor gek verklaard. Zoiets had ik nog nooit gedaan! Binnen een half jaar ben ik van ‘aardappels planten voor dummies’ naar ‘smart farming voor gevorderden’ gegaan. Ik had geen idee dat dit onderwerp zo veel omvattend is en de agrariërs in Hollands Kroon zo gedreven kunnen vertellen over hun passie. Inmiddels ben ik gebombardeerd tot ‘opperhoofd’ agrarische sector, en ik moet zeggen: die titel draag ik met trots.

Knikkende knieën

Maar het is natuurlijk niet allemaal rozengeur en maneschijn en koetjes en kalfjes in de wei. De agrarische sector heeft een aantal onderwerpen die op dit moment behoorlijk actueel zijn, en dat is niet niks. Neem bijvoorbeeld de grondbehoefte van de agrariër binnen de gemeente, de huisvesting van arbeidsmigranten en de energietransitie. Als je het nieuws een beetje hebt gevolgd, dan heb je deze onderwerpen vast wel eens voorbij zien komen. Ik zal dan ook niet liegen over het feit dat ik bij mijn eerste online inspraaksessie met agrariërs wel even met knikkende knieën achter mijn laptop heb gezeten.

Het motto ‘ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’, is ondertussen mijn lijfspreuk geworden. En het grappige is, ondanks dat deze uitspraak onlosmakelijk verbonden is met Pipi Langkous, blijkt het stiekem helemaal geen quote van haar te zijn. Er is geen enkele bron die bevestigd dat zij dit ooit heeft gezegd. De spreuk heeft dan ook nog geen eigenaar, dus ik denk dat ik deze dan maar claim.

In het afgelopen half jaar heb ik heel veel eerste keren gehad. Mijn eerste keer om feedback vragen bij collega’s, de eerste keer een app ontwikkelen, de eerste keer verdiepen in hoe de politiek van een gemeente werkt. Al die eerste keren hebben mij gebracht waar ik nu ben, en ik heb veel geleerd. Niet alleen skills op werkgebied, maar ik heb ook veel nieuwe inzichten verkregen en soft skills ontwikkeld die ook enorm belangrijk zijn. Ik zal een paar voorbeelden geven van wat ik heb geleerd.

Er bestaat niet één waarheid

Het leven is niet zo zwart wit als de één spreekt de waarheid en de ander niet. Iedereen redeneert vanuit zijn eigen persoonlijke situatie. Daarom lijkt het soms alsof je zelf altijd gelijk hebt en een de ander er niets van snapt. Stel je voor: jij hebt een mooie moestuin waar je sla in verbouwd. Plots plant de buurman pal ernaast een bloementuin. De insecten die op deze bloemen af komen eten jouw met liefde gekweekte slakroppen op. De buurman wil zijn bloementuin niet weghalen, want hij wil immers graag de biodiversiteit verhogen, maar jij hebt ook geen ruimte in je tuin om je moestuin te verplaatsen. Wie moet dan zijn tuintje weghalen? Dit zijn dilemma’s waar de gemeente elke dag mee te maken heeft.

Bij de gemeente proberen we de belangen van alle inwoners te behartigen en dat is niet altijd even gemakkelijk. Voor sommige mensen lijkt het dan ook alsof we er niets van snappen. Iedereen kijkt er met een andere blik naar. De gulden middenweg vinden is in veel gevallen dan ook erg lastig. Ik ben tot het inzicht gekomen dat er geen één waarheid bestaat. Iedereen heeft gelijk vanuit zijn eigen persoonlijke situatie.

Koetjes en kalfjes voor gevorderden

Ik ben het type persoon die zich in de supermarkt snel verschuilt achter de witlof wanneer ik een bekende tegen kom, in de hoop dat die mij niet ziet, want anders moet ik gedwongen koetjes en kalfjes praten. Ik ben super sociaal, maar wel als het ergens over gaat. Als we zaken te doen hebben. Let’s get down to business zeg maar. Koetjes en kalfjes was aan het begin van mijn traineeship niet mijn sterkste punt. Dat vond ik maar tijdverspilling. Inmiddels na 1,5 jaar oefenen met koetjes en kalfjes, begin ik er aardig bedreven in te raken en zie ik er ook zeker de voordelen van in. Je maakt sneller contact met een andere collega, het schept een persoonlijke band, en zeker wanneer je daarna zaken te doen hebt, kan het hierbij ook helpen. Dus de eerstvolgende keer dat je mij voorbij ziet lopen of tegenkomt in de supermarkt, let’s talk koetjes en kalfjes!

Hok vol haantjes

Wanneer je bij Hollands Kroon komt werken begin je met het doen van een soort ‘persoonlijkheid kleuren test’. Deze test geeft je meer inzicht in wat voor type persoon jij en je collega’s zijn en is een hulpmiddel bij het verklaren waarom personen op bepaalde manieren handelen. Er zijn vier kleuren, in een hele ieniemienie notendop: Rood; daadkrachtig en resultaatgericht, Geel; inspirerend en sociaal, Blauw; analytisch en Groen; een gevoelsmens.

Wellicht raad je het al. Ik scoor hoog op Rood, geel en redelijk hoog op blauw. Mijn groen was aan het begin van het traineeship bijna niet noemenswaardig. Wellicht herken je het wel, de haantjes in het bedrijfsleven, die hoog scoren op rood, snelle beslissingen willen maken en doorgaan voor het beste resultaat. Daar ben ik er ook één van. Voordat ik bij de gemeente kwam werken was mijn perceptie van de wereld een hok vol met haantjes, waar ik wild kukelend aan mee deed. Maar bij een gemeente gaat het er anders aan toe. Daar vind je de hele boerderij, van haan tot hen en van koe tot wortel. Ik moest dan ook even wennen aan al deze verschillende type personen waar ik opeens mee moest samenwerken. Want iedereen vraagt om een andere aanpak en zeker niet iedereen vindt het leuk als je wild kukelend jouw mening loopt te verkondigen. Inmiddels na 1,5 jaar op de gemeente boerderij, kan ik me een stuk beter verplaatsen in anderen en ik denk dan ook dat mijn ‘groen’ een stuk groener is geworden. Misschien ben ik inmiddels wel een wortel geworden, een combinatie van rood en geel (oranje) met een kroon van groen. Wie weet.

Als laatste wil ik je meegeven: Wees brutaal, wild en wonderbaarlijk! Een andere beroemde nepquote van Pippi Langkous! Maar wel heel toepasselijk op het traineeship van Hollands Kroon.