Als je begint aan een traineeship kun je verwachten dat je in een relatief korte tijd heel veel gaat leren. Maar als ik terugkijk op het jaar 2020 kom ik tot de verschrikkelijke ontdekking dat ik een vergadertijger ben geworden die praat als een echte ambtenaar. En dat is nou precies niet de bedoeling bij Hollands Kroon. We willen begrijpelijk communiceren naar de inwoners, het liefste nog op B1-niveau. Waar ging het bij mij dan toch mis?
Kantoorpraat
‘We nemen het mee’, ‘laten we dat even parkeren’ of ‘gooi dat niet over de schutting’. Dit zijn zomaar drie zinsneden die je mij kunt horen zeggen in een vergadering zonder een spoortje ironie. En daar ben ik niet de enige in. Aan mij wordt ook gewoon gevraagd of ik die terugkoppeling nog even op de mail kan zetten of dat ik die afspraak moet inschieten. Het leek mij een goed idee om dit onderwerp over kantoorpraat even te tackelen in deze blog zodat iedereen er nog even op kan schieten zodat we daarna met zijn alle dit over het nieuwe jaar kunnen tillen. Snap jij het nog? Ik wel.
Als je ergens gaat werken is het normaal om je aan te passen. Het grappige is dat wij met de trainees allemaal op hetzelfde moment gestart zijn. We hebben deze kantoortaal dus waarschijnlijk opgepikt tijdens onze samenwerkingen met andere teams. Het sluipt er in zonder dat je het door hebt. Maar niet alle termen spreken tot de verbeelding. Van een bilateraal overleg (of nog beter: een bilaatje) had ik echt nog nooit gehoord en ik kon mij er dan ook niets bij voorstellen. Mijn tactiek van het afgelopen jaar was om het direct even te googelen. Want om iemand nu direct naar de betekenis van een woord te vragen… dat komt misschien wat dom over. Ik ben al het broekie als jongste van de trainees dus dat wilde ik dan niet nog even extra benadrukken. En zo heb ik mij maar mooi door dit eerste jaar heen gebrabbeld.
Vocabulaire enorm gegroeid
Maar ook op inhoudelijk niveau heb ik flink veel woorden geleerd. Ik kan mij de allereerste dag bij Hollands Kroon nog heel goed herinneren. We kregen de projecten waar we die 6 maanden aan zouden gaan werken. Mijn project zou geheel in het teken staan van ‘de lancering van een platform over arbeidsmarktcommunicatie’. Dat is een flinke mond vol en bij communicatie op de arbeidsmarkt ging bij mij niet direct een belletje rinkelen. Nu kan ik je daar wel van alles over vertellen. Waarom het belangrijk is, op welke sectoren extra nadruk ligt en hoe regionale samenwerking hiermee samenhangt.
In maart ben ik met mijn tweede project gestart; het huidige woonbeleid actualiseren. Hier werd ik direct ondergedompeld in jargon gericht op wonen. In gesprekken vlogen de termen als ‘bebouwing weg saneren’, ‘kruimel’ of ‘urgentieverordening’ over de digitale tafel. Voor iedereen met een achtergrond in ruimtelijke ontwikkeling is dit gesneden koek maar ik had er nog weinig kaas van gegeten. Afkortingen zoals de novi en povi kende ik toen ook nog niet. In de eerste maand heb ik voor de grap een lijstje bijgehouden van alle woorden die ik niet kende. Na 50 woorden ben ik gestopt met het bijhouden.
Mijn goede voornemen
Door het traineeship heb ik mij af en toe overweldigd gevoeld in 2020. Dat is ook niet gek. Ik heb gestudeerd om docent te worden en daarna alleen werkervaring opgedaan in het onderwijs. Dat is toch wel een heel ander wereldje. Maar ondertussen kan ik wel stellen dat ik helemaal gewend ben. Mijn goede voornemen voor de laatste 8 maanden van het traineeship is om die verschrikkelijke kantoorpraat weer af te leren. Laat ik ‘call’ weer gewoon een online overlegje gaan noemen. En wat betreft die inhoudelijk termen, die hou ik erin! Welstandscommissie of bezonningsstudie zijn gewoon hele goede woorden voor het spel galgje.
Liefs, Astrid
Trainees Gemeente Hollands Kroon 
Geef een reactie