Papa zijn en werken? Werkt dat?

Een collega van ons had wel een heel bijzondere manier om aan het werk te blijven…

Hoe is het om als nieuwbakken vader een ingrijpend veranderd privéleven te combineren met het werken bij gemeente Hollands Kroon? En hoe doe je dat als je kind begint te kruipen? Al helemaal nu we midden in een coronacrisis zitten waarbij hele gezinnen 24/7 op elkaars lip zitten en er tussendoor ook nog gewerkt moet worden. En dan heb ik het nog niet eens over kinderen die schreeuwend rondrennen terwijl jij net een ingewikkeld rapport aan het lezen bent, of middenin een videocall zit. We vragen het vandaag aan twee jonge vaders met kroost in verschillende leeftijden. Lees verder en huiver!

Je wereld op zijn kop! (JOOST)

4 maart 2020 om 15:52 werd het onwerkelijke dan toch echt werkelijkheid. Mijn zoon Mats zag het levenslicht en zette gelijk zijn kleine keeltje open om te laten horen dat hij er was! Het is nu een dikke maand later en ik kan inmiddels beamen wat elke vader zegt: je leven zal nooit meer hetzelfde zijn na het krijgen van een kind. Van elk weekend doorzakken in het café naar flesjes geven, luiers verschonen en krampjes troosten midden in de nacht om half twee. Nee, het leven als kersverse papa was op zijn zachtst gezegd even wennen.

“Van elk weekend doorzakken in het café naar flesjes, luiers en krampjes om half twee”

En dan hebt je als vader officieel maar vijf dagen vaderschapsverlof… Gelukkig zou Hollands Kroon, Hollands Kroon niet zijn als wij hier niet (positief) van afwijken. Ten eerste waren er namelijk mijn fantastische mede-trainees die mij vooral op het hart drukten om lekker drie weken vrij te nemen en vooral te genieten van die kleine doerak. Het extra werk verdeelden ze onderling wel. Wat een toppers! Ook mijn aanspreekpunten van mijn nieuwe individuele project drukten mij op het hart om gewoon drie weken in te ruimen als nieuwbakken vader en vooral niet te veel tegelijk te willen. Wat een enorme luxe en weelde!

Laten we hopen dat ie de neus van zijn moeder heeft!

Nu had Hollands Kroon in de eerste paar weken na de bevalling ook bijzonder weinig aan mij gehad, gebiedt de eerlijkheid te zeggen. Zwangerschapsdementie bij vaders is blijkbaar echt een ding! Zo noemde ik een fontein een watersigaar en duurde het welgeteld 15 hele minuten voordat ik op het woord voor ‘aanrecht’ kwam. Sterker nog, in het ziekenhuis heb ik vrolijk aan iedereen die het maar horen wilde verteld dat ik het zo leuk vond dat mijn kind op dierendag zou worden geboren! Dierendag is dus op 4 oktober…

 “Ik noemde een fontein een watersigaar en kwam pas na 15 minuten op het woord voor ‘aanrecht”

Nu typ ik deze blog op een zwoele vrijdagmiddag, terwijl ik net pas mijn tweede volledige werkdag heb gehad, dus welke impact plaats- en tijd-onafhankelijk, in combinatie met resultaatgericht werken, echt gaat hebben op het verdere verloop van het vaderschap valt nog te bezien. Mijn collega trainee (én papa van tien maanden oude zoon Otis) Cas kan hier echter vast meer over vertellen!

Elke dag papadag! (CAS)

Joost is hier natuurlijk de kersverse vader, ik daarentegen zit samen met mijn vrouw Vera met een zoontje van bijna 10 maanden oud. Otis groeit als kool en maakt naast de grote wandelingen met zijn ouders in een draagzak, zelf ook korte wandelingen achter zijn loopwagen. Daarbovenop heeft hij sinds twee weken ook geen tandeloos mondje meer. Twee mooie ondertandjes zijn doorgekomen, wat erg fijn is voor onze vingers (ahum) en om hard voedsel weg te werken.  

Zie je zo maar eens te concentreren…

Sinds september 2019 ben ik begonnen bij Hollands Kroon. Doordat ik nu in een flexibelere branche werk dan voorheen (Hiervoor werkte ik bij de televisie) hoef ik nu gelukkig niet meer per sé van 08:00 uur in de ochtend tot 19:30 uur de deur uit. Ik kan dus meer van Otis genieten en geef met plezier dan ook zijn avondmaaltijd en zijn eerste en laatste fles. Dit geeft mij meer rust dan toen Otis een maand oud was. Toen moest ik voor opnames van Bed & Breakfast een week de deur uit. Het ging toen niet echt goed met Otis en ik kon niet meer doen dan elke avond en ochtend Facetimen. Ik was eigenlijk een beetje machteloos en emotioneel.   

Thuisquarantaine brengt momenteel wel de nodige uitdagingen met zich mee. Zo ramt Otis soms op mijn toetsenbord en verdwijnen er wel eens teksten. Ook gaan emails soms net even anders de deur uit wanneer hij per ongeluk op verzenden heeft drukt. Mijn oortjes en oplaadsnoeren zijn ook vaak de klos wanneer Otis eraan trekt of knaagt.

Otis ramt soms op mijn toetsenbord en zo verdwijnen er wel eens teksten…

Afgelopen week is Vera begonnen met haar nieuwe baan, dus de papa- en mamadagen zijn momenteel niet één dag per week, maar iedere dag. Otis gaat hij als een speer en we genieten volop van hem. Hopelijk duurt het wandelen nog een poosje en zijn de tijden van corona vlug voorbij. Ik heb mij namelijk door collega’s laten vertellen dat als kinderen gaan lopen de ouders hun handen er vol aan hebben. Laat corona dus snel voorbij zijn, want dan kan hij in ieder geval naar de kinderdagopvang of naar zijn opa’s en oma’s.